Velen hebben ons gevraagd wat het verhaal is van Luke, onze mascotte in de Medellin school. Nou, vandaag vertel ik je dat deze hond oorspronkelijk een rolo is, dit betekent dat hij uit Bogotá komt en van daaruit hebben we hem met het vliegtuig naar onze school in Medellín gebracht.

Op 28 januari 2015 stond er voor onze Spaanse school in Bogotá deze hond met zijn tedere blik, kwispelend met zijn staart naar iedereen die de school binnenkwam. Eerst dacht ik dat het iemands hond was die daar was, hoewel hij erg vies was en je zijn zeer gemarkeerde ribben kon zien. De hond deed de hele ochtend een dutje en 's middags boden we hem soep aan met de hulp van de leraren die gul doneerden. Na de soep haalde de hond diep adem en stond op om weer te gaan liggen, duidelijk erg moe en wilde niets anders doen dan slapen. We vroegen wiens hond het was en de straatverkopers wisten het niet, ze zeiden alleen dat hij er was. De middag kwam en ik belde mijn beste vriend Francis die, toen ze de foto zag, vol tederheid was en hem ging halen om hem naar een dierenarts te brengen en hem een ​​bad te laten nemen, samen met enkele tests. Na een paar dagen constateerden we dat de hond in betere conditie was en bovendien geen ernstige problemen had. Hij had geen chip in zijn lichaam en we begonnen foto's van hem te maken die op verschillende sociale netwerken werden geplaatst op zoek naar zijn baasje.

Onze lieve viervoeter kon niet de hele tijd bij de dierenarts blijven, dus heb ik mijn huis een paar weken als thuis aangeboden terwijl we zijn familie vonden of een adoptieproces begonnen. Maar na een week kwam de dierenarts met het nieuws dat de zaken gecompliceerd waren en dat is dat de hond volgens de tests een degeneratieve ziekte had die osteoartritis bij de hond wordt genoemd.

Er gingen 3 weken voorbij en we hadden geen nieuws van zijn familie, dus we hebben hem ter adoptie aangeboden en veel mensen belden, maar toen we hen vertelden over zijn speciale toestand als gevolg van artrose, gaven ze het op om een ​​proces te starten om hem te adopteren omdat het voedsel en de medicijnen onkosten maken zijn onderhoud iets duurder dan normaal. Nou, 3, 4 en 5 maanden gingen voorbij en ik realiseerde me dat Luke, zoals mijn vriend Francis hem noemde, niet zonder reden naar school was gekomen, ik realiseerde me dat hij ons als zijn gezin had gekozen. En zo werd deze liefdeshond geboren.

Rond oktober 2015 verhuisde ik naar de stad Medellín en onze baas Pedro accepteerde het idee om een ​​huisdier in huis te hebben, aangezien het een plek is met een grote tuin, een zwembad en een mooi park voor de school.

Vandaag verloopt de ziekte van Luke naar tevredenheid en de liefde die hij van de studenten ontvangt, maakt hem het ideale gezelschap voor hen. Hij ontvangt geschenken en groeten uit vele delen van de wereld, ze hebben me aangeboden om hem mee te nemen naar Zwitserland, Duitsland, de Verenigde Staten en andere landen en de waarheid is dat school niet hetzelfde zou zijn zonder hem en ik moet bekennen dat mijn leven zou ook niet hetzelfde zijn zonder hem. .

Er zijn veel verhalen met hem, studenten die vragen om een ​​klas in de tuin om bij hem te zijn omdat ze thuis ook een huisdier hebben en Luke brengt ze een beetje dichter bij het gevoel dicht bij die hond te zijn die ze moesten verlaten omdat van hun droom om te reizen.

Als u van dieren houdt en in dit geval van honden, aarzel dan niet om ons te bezoeken op de Medellin school en ontmoet dit vierpotige karakter, we verzekeren je dat er elke ochtend een hond bij de ingang zal zijn die kwispelend met zijn staart wacht en op je wacht om je te begroeten. Als je ons artikel leuk vindt, nodigen we je uit om het leuk te vinden en als je vragen hebt over de woordenschat van deze tekst, dan kan dat ook Schrijf ons

Door Anderson Mejia