Marco Unaian Neves de Miranda is een jongen uit Brazilië die niet alleen naar Cartagena kwam studeer SpaansHij zag deze reis ook als een geweldige kans om zijn droom waar te maken, voor hem zijn de landen van Latijns-Amerika de beste, vooral Colombia, omdat hij het een heel sterk symbool vindt.

Marcos houdt ervan hoe Cartagena-mensen zich kleden, spreken en uitdrukken. Hij zegt dat hij een paar jaar geleden een film zag waarin een van de scènes het historische deel van Cartagena laat zien en op dat moment besloot hij zijn grote droom van kennen Cartagena omdat hij ontdekte dat de koloniale architectuur nauw verwant is aan die van een klein stadje genaamd pirinópolis in Brasilia, en daarom voelt hij een grote verbondenheid wanneer hij deze koloniale plaatsen bezoekt, wanneer hij door de straten van Cartagena loopt, voelt hij het leven erin , hij voelt dat de muren en muren verhalen vertellen door hun vreugde en grote vriendelijkheid.

Toen deze jongen naar Cartagena reisde, besloot hij geen informatie over de stad te zoeken omdat hij wilde dat alles een verrassing was, en zo was het, elk moment geleefd, bezochte plaats, gegeten eten, persoon die hij ontmoette en ervaringen geleefd, waren een complete verrassing voor deze Braziliaan die Hij kwam om zich onder te dompelen in onze Cartagena-cultuur.

Bovendien had hij de mogelijkheid om geweldige mensen te ontmoeten in de school Nueva Lengua, waarvoor hij koos studeer Spaans vanwege de locatie, want voor hem is de wijk Getsemaní een van de meest bekende in de stad vanwege zijn verhalen, kleuren en grote vreugde. Hij verzekert ook dat zijn tijd op school geweldig was, hij bedankt de vriendelijkheid van alle arbeiders, vooral de leraren die zo attent en altijd met een goede instelling waren, hij vertelt ook over zijn danslessen waarin hij de kans kreeg om te leren verschillende ritmes zoals: mapalé, salsa en champeta, die hij kon oefenen in het nachtleven dat hij intens leefde in het heldhaftige, omdat hij verzekert dat het nachten vol muziek, plezier, gemeenschap en vreugde zijn.

Als het onderwerp Cartagenera-eten ter sprake komt, toont zijn gezicht tevredenheid, vooral over de schoolmaaltijden. Hij zegt dat het eten erg goed was en voegt eraan toe: “Als ik op reis ben, mis ik Braziliaans eten erg, maar in Cartagena had ik het niet nodig omdat het erg lekker is en ook vergelijkbaar is met het eten in mijn land.'.

Om zijn moment hier samen te vatten, zegt hij dat wat hij zich het meest zal herinneren de mensen van Cartagena zijn vanwege hun vreugde en vriendelijkheid en hij zegt ook: “Ik ga zeker terug naar school want ik voelde me hier thuis”.