De ervaring was uitzonderlijk en het is moeilijk om met woorden en beelden te beschrijven waarom je het zou moeten beleven om te begrijpen hoeveel een reis naar Colombia je hart kan raken.

We kwamen aan bij de Foundation toen het bijna één uur was, tijd om hier in Colombia te lunchen. De grootouders zaten in de kapel en wachtten op ons. Toen we aankwamen werden we begroet met applaus!

We waren allemaal enthousiast! Zij waren degenen die het applaus verdienden, omdat ze naar de wereld bleven glimlachen ondanks het feit dat het leven voor hen even moeilijk als problematisch was.

Na een kort gebed en officiële introductie stropen we allemaal de handen uit de mouwen om de porties soep en de bandajita: rijst, pasta, chorizo ​​en salade klaar te maken. Allemaal vergezeld van een verfrissend panela-water en onze glimlach!

Het is verbazingwekkend om te zien hoe een klein gebaar iemands dag kan veranderen!

Deze grootouders zijn bejaarden (abuelitos betekent grootouders in het Spaans), arme mensen, die helaas geen familie meer hebben. Ze krijgen minimale financiële steun van de overheid (zo'n 120.000 pesos, minder dan 35 euro per maand) waarmee ze de huur amper kunnen betalen. Velen wonen in vervallen of houten huizen, waar water binnenkomt als het regent. En voor bijna iedereen is dit het enige voedsel dat ze zich de hele dag kunnen veroorloven.

Maar iedereen, niemand uitgezonderd, begroette ons allemaal, glimlachte, omhelsde en bedankte ons!

Voor hen was het zien van een Italiaan, Frans, Koreaans, Braziliaans of Engels persoon een uitzonderlijke gebeurtenis. En dat ze ons met trots zeggen: "Dank uuuuu", om eindelijk dat woord uit te spreken dat zo "exotisch" voor hen is, heeft ons hart voor ons allemaal geopend.

Door Roberta Padroni

Alle artikelen in deze blog zijn geschreven door de docenten van onze school en door studenten uit verschillende landen die naar Colombia zijn gereisd om Spaans te leren.
“Jij reist ook en studeert Spaans in NUEVA LENGUA"

Síguenos en nuestras herleeft sociales: