Niektóre misje są łatwiejsze do wykonania niż inne. Z tej okazji porozmawiamy o misji dwojga młodych ludzi należących do Kongregacji Scalabrinianów, wspólnoty założonej we włoskiej Piacenzie przez biskupa Juana Bautistę Scalabriniego, aby imigranci z Włoch zachowali wiarę katolicką, gdziekolwiek się udają. Dlatego ci, którzy należą do tego zgromadzenia, są oddani pomocy tym, którzy ze względu na różne okoliczności są zmuszeni opuścić swoje miejsce pochodzenia w poszukiwaniu możliwości, które pozwolą im pomóc swoim rodzinom. Robiąc to, rozwijają również różne działania w swojej społeczności i zapewniają pomoc potrzebującym, wykonując inne prace społeczne.

Jest to dokładnie jedna z kilku misji, jakie mają Dinh i Jovani, dwóch misjonarzy, którzy przybyli, pierwszy z Wietnamu, a drugi z Indonezji. Przybywają do Kolumbii ze wspólnym punktem w trzech krajach: konsumpcją ryżu, która jest w tych krajach szeroko rozpowszechniona. Podobnie jak Kolumbia, są to również kraje tropikalne, które cieszą się pięknymi i bujnymi krajobrazami.

Ale co skłoniło tych dwóch młodych misjonarzy do przyjazdu do tego południowoamerykańskiego kraju, aby uczyć się hiszpańskiego? Przede wszystkim pragnienie pomocy bliźniemu, migrantowi, osobie znajdującej się w trudnej sytuacji, która czuje się zepchnięta na margines, wysiedlona, ​​a czasem na skraju utraty nadziei. Również dlatego, że chcą studiować teologię na Uniwersytecie Javeriana w Bogocie i dlatego najpierw zaczęli uczęszczać na lekcje hiszpańskiego w miejscowej szkole, aby nabyć takiego poziomu języka, który pozwoli im kontynuować naukę. zajmie około 5 lat.

Większości ludzi nie jest łatwo opuścić swój kraj, rodzinę, zwyczaje iw ogóle wszystko, co przez wiele lat było częścią ich stylu życia. Podjęli decyzję o podróżowaniu w tych określonych celach, podejmując wysiłek, jakiego wymaga ta praca, ale także rozumiejąc, że jest to boskie wezwanie, które przywiodło ich bezpośrednio do Kolumbii. Jasne jest, że kto sieje ziarno, zbiera jego owoce. W ich przypadku zasadzili ją już, gdy opuszczali swoje kraje, aby przybyć do naszego narodu i już zaczęli zbierać owoce tego siewu.

Jest to więc kolejna z ważnych misji, które mają; uczyć się hiszpańskiego, który w przeciwieństwie do innych języków, takich jak angielski, francuski i zdecydowanie portugalski, które mają podobne słowa w języku hiszpańskim, język Wietnamu i Indonezji wywodzi się z rodziny języków o systemie zupełnie innym od pierwszego wymienionego. Z tego powodu w przypadku studentów z tych krajów wysiłek związany z nauką języka hiszpańskiego jest większy.

Nie stanowi to jednak przeszkody dla Dinh i Jovani, którzy są zdeterminowani, aby za wszelką cenę nauczyć się języka Cervantesa, a dzięki temu mają tę zaletę, że znajdują się w sytuacji zanurzenia, oprócz tego, że są częścią intensywnego programu hiszpańskiego, który studiują, ułatwiając w ten sposób zdobycie uczyć się hiszpańskiego, pomagając im zrozumieć kulturę kraju, sposób życia jego mieszkańców i ich najczęstsze zwyczaje dnia codziennego, rozumiejąc, że nauka języka obejmuje również zrozumienie sposobu, w jaki zachowują się jego użytkownicy i jak używają go.

Do jego nawyków należy bardzo wczesne wstawanie. Od poniedziałku do piątku o 5 rano są już na nogach, obudzonych przez chłód stolicy, który prowadzi ich do pierwszej porannej kawy. Odprawiają swoje modlitwy, odprawiają mszę i przygotowują się do pójścia do szkoły i 4 godzin nauki języka hiszpańskiego. Po południu wracają do swojej społeczności i przygotowują różne zajęcia związane z pracą socjalną i pomocą społeczności imigrantów i przesiedleńców, oprócz odrabiania hiszpańskiej pracy domowej przydzielonej przez ich nauczycieli. Ich rutyna nie jest sztywna, ale są zdyscyplinowani; Rozumieją, że każda chwila jest ważna i każda przeżyta chwila musi być maksymalnie wykorzystana. Wiele razy, gdy jesteś w kraju innym niż twój, każde przeżyte doświadczenie jest cenione bardziej, bez względu na to, jak małe lub nieistotne może się wydawać.

Kiedy nadejdzie odpowiedni czas, powrócą do swoich krajów, aby odwiedzić swoje rodziny i spędzić z nimi dobry czas; Na razie będą kontynuować w kraju, w którym uprawia się kawę, ucząc się języka i wypowiedzi jego mieszkańców, którzy przyjęli ich z czułością, w taki sam sposób, w jaki przyjęliby do swoich narodów podróżującego tam kolumbijskiego misjonarza .

Na razie będą kontynuować naukę i doskonalenie języka hiszpańskiego oraz przygotowywać się do rozpoczęcia studiów teologicznych za kilka miesięcy. Wiedzą, że to tylko kwestia czasu, zanim zrozumieją sposób, w jaki Kolumbijczycy porozumiewają się nie tylko słowami, ale także mową ciała, spojrzeniem i uśmiechem, kolejnym czynnikiem, który łączy ich z Wietnamczykami i Indonezyjczycy.

Nie jest to misja niemożliwa; To kwestia odwagi i wytrwałości, czynników towarzyszących tym dwóm misjonarzom, którzy na razie to, czego nie rozumieją naturalnie posługując się językiem hiszpańskim, rozumieją językiem wiary, który jest uniwersalny, motywowany także pozostawieniem śladu w Kolumbii, poprzez swoje działania na rzecz najbardziej potrzebujących; Twój sąsiad.

Pałac

wietnamski misjonarz skalabryński

Jovan

Misjonarz skalaryński z Indonezji

Tutaj możemy znaleźć świadectwa Pałac y Jovan, każdy mówi w swoim ojczystym języku, komentując swoje doświadczenia w Kolumbii podczas pobytu tutaj i to, co mają nadzieję osiągnąć w tym kraju podczas swojego pobytu.

W Kolumbii przebywają dopiero od kilku miesięcy, przygotowując się do wstąpienia na Uniwersytet Javeriana, aby studiować teologię, ale szybko przystosowali się do kraju, w którym uprawia się kawę, i już czują się jak w domu.

Jeśli chcesz uczyć się hiszpańskiego w określonym celu lub po prostu dlatego, że lubisz ten język, możesz to zrobić na Nueva Lengua. Tutaj znajdziesz idealny kurs dla siebie, poznasz kulturę i sposób życia Kolumbijczyków, przyjaznych ludzi, którzy otworzą swoje drzwi i przywitają Cię ciepłym uśmiechem, gdziekolwiek się pojawisz.