Birçoğu bize, evcil hayvanımız Luke'un hikayesinin ne olduğunu sordu. Medellin okulu. Pekala, bugün size bu köpeğin aslen bir Rolo olduğunu, yani Bogota'dan geldiğini ve oradan uçakla Medellin'deki okulumuza getirdiğimizi söyleyeceğim.

28 Ocak 2015'te Bogota'daki İspanyol okulumuzun önünde, okula giren herkese kuyruğunu sallayan şefkatli bakışlarıyla bu köpek vardı. İlk başta orada olanın birinin köpeği olduğunu düşündüm, ancak çok kirliydi ve çok belirgin kaburgalarını görebiliyordunuz. Köpek bütün sabah şekerleme yaptı ve öğlen cömertçe bağışta bulunan öğretmenlerin yardımıyla ona çorba ikram ettik. Çorbadan sonra köpek nefes aldı ve tekrar uzanmak için kalktı, belli ki çok yorgundu ve uyumaktan başka bir şey yapmak istemiyordu. Köpeğin kimden olduğunu sorduk ve sokak satıcıları bilmiyordu, sadece oraya geldiğini söylediler. Öğleden sonra geldi ve en iyi arkadaşım Francis'i aradım, o fotoğrafı görünce şefkatle doldu ve onu bir veterinere götürmesi ve bazı muayenelerle birlikte banyo yaptırması için yanına gitti. Birkaç gün sonra köpeğin daha iyi durumda olduğunu ve ayrıca ciddi bir sorunu olmadığını doğruladık. Vücudunda çip yoktu ve sahibini bulmak için farklı sosyal ağlarda yayınlanan fotoğraflarını çekmeye başladık.

Sevgili dört ayaklı arkadaşımız her zaman veterinerde kalamazdı ve ben de ailesini bulduğumuz ya da evlat edinme sürecini başlattığımız birkaç haftalığına evimi ev olarak önerdim. Ancak bir hafta sonra veteriner bize işlerin karmaşık olduğu ve testlere göre köpeğin köpek osteoartriti adı verilen dejeneratif bir hastalığı olduğu haberini verdi.

3 hafta geçti ve ailesinden haber alamayınca onu evlatlık verdik ve birçok kişi aradı ama osteoartrit nedeniyle özel durumunu onlara söylediğimizde yemek masrafları yüzünden evlat edinme sürecini başlatmaktan vazgeçtiler. ve tıp, bakımını normalden biraz daha pahalı hale getiriyor. 3, 4 ve 5 ay geçti ve arkadaşım Francis'in dediği gibi Luke'un okula sebepsiz gelmediğini anladım, bizi ailesi olarak seçtiğini anladım. Ve bu aşk köpeği böyle doğdu.

Ekim 2015 civarında Medellín şehrine taşındım ve patronumuz Pedro, geniş bahçesi, yüzme havuzu ve okulun önünde güzel bir parkı olan bir yer olduğu için evde evcil hayvan besleme fikrini kabul etti.

Bugün Luke'un hastalığı tatmin edici bir şekilde ilerliyor ve öğrencilerden aldığı sevgi onu onlar için ideal bir arkadaş yapıyor. Dünyanın birçok yerinden hediyeler ve selamlar alıyor, diğer ülkeler arasında onu İsviçre, Almanya, Amerika Birleşik Devletleri'ne götürmem teklif edildi ve gerçek şu ki onsuz okul aynı olmayacaktı ve itiraf ediyorum ki hayatım o olmadan aynı olmazdı.

Onunla ilgili pek çok hikaye var, evde bir evcil hayvanı olduğu için bahçede onunla birlikte olmak isteyen öğrenciler ve Luke onları bırakmak zorunda kaldıkları o köpeğe yakın olma hissine biraz daha yaklaştırıyor çünkü seyahat etme hayallerinden.

Hayvanları ve bu durumda köpekleri seviyorsanız, bizi ziyaret etmekten çekinmeyin. Medellin okulu ve bu dört ayaklı karakterle tanışın, sizi temin ederiz ki her sabah girişte kuyruğunu sallayan ve sizi karşılamayı bekleyen bir köpek olacaktır. Makalemizi beğendiyseniz, sizi beğenmeye davet ediyoruz ve bu metindeki kelime dağarcığıyla ilgili herhangi bir sorunuz varsa, bize yazın

Anderson Mejía tarafından